ธรรมชาติเดิมของจิตมนุษย์นั้น เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ไม่ติดกับอะไร ไม่ติดกับสมมติ ไม่ติดกับสภาวะอารมณ์หนึ่งอารมณ์ใดนานๆ ไม่มีการยึดมั่นถือมั่น ไม่มีการตอกย้ำในจิตในใจ ทุกอย่างเป็นไปเพียงชั่วคราว เฉกเช่นร่างกายมนุษย์ที่อยู่กันไม่ถึงร้อยปี เมื่อจิตมันไม่ติดกับอะไรแล้ว มันก็จะไร้เงื่อนไขทางใจ ไม่มีทุกข์ ไม่อึดอัดขัดเคือง ร่าเริงเบิกบานในทุกๆขณะ พูดง่ายๆคือสอดคล้องไปกับกฏไตรลักษณ์ทั้ง 3 คือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตานั่นเอง ซึ่งถ้าขัดแย้งกับกฏทั้ง 3 ข้อนี้เมื่อไหร่ ก็จะกลายเป็นกรรมที่ก่อให้เกิดความอึดอัดขัดเคืองทันที
