ผมเชื่อว่าทุกคนที่เรียนจบมาทำงาน คงอยากจะมีรถขับไปทำงานกันทุกคน เพราะรถติด รถเมล์ก็ไม่ค่อยมา บริการก็ไม่ดี คนก็เยอะ เหนื่อยก็เหนื่อย ถ้ามีรถขับไปทำงานน่าจะดี
ว่าแล้วก็ไปหาซื้อรถด้วยเงินผ่อน ให้เขากินดอกเบี้ยไป ส่วนเราก็ทำงานหาเงินมาวิ่งไล่จ่ายค่างวดรถ ก่อนจะมีรถก็คิดฝันหวานว่ามีรถแล้วจะไปนั่นไปนี่ พอมีเข้าจริงๆ ไหงดันมีค่าใช้จ่ายอย่างอื่นมาเพียบแบบไม่รู้ตัว ไม่ว่าจะเป็นค่าน้ำมันรถที่มีแต่จะแพงขึ้น ที่เคยบ่นว่ารถติด พอออกรถก็ต้องมาติดเหมือนเดิม ค่าประกัน ค่าซ่อมบำรุง ค่าที่จอดรถ ค่าดูแลรักษารถ ค่าแต่งรถ ค่าใช้จ่ายในการเที่ยวแต่ละครั้ง อันเกิดจากการที่สะดวกเที่ยวมากขึ้น สุดท้ายแทนที่จะมีรถแล้วจบ มันกลับพาเราเข้าสู่วังวนค่าใช้จ่ายอันเป็นต้นทุนแฝงที่มากับความอยากได้อยากมี คนที่แบกได้ก็แบกกันไป มีเงินมากหน่อยก็บ่นน้อยหน่อย มีเงินน้อยหน่อยก็บ่นมากหน่อย แต่ทุกคนที่อยากได้อยากมี ล้วนแล้วต้องตกเป็นทาสของสิ่งที่ตนหามาทั้งนั้น ทิ้งก็ไม่ได้ ต้องหาเงินมาจ่ายต้นทุนแอบแฝงต่างๆไปเรื่อย เหนื่อยก็พักไม่ได้เพราะต้นทุนแฝงนี้เติบโตขึ้นทุกวัน เผลอๆบางทีมันจะเติบโตเร็วกว่าเงินรายได้ของเราด้วยซ้ำไป
วันพุธที่ 21 พฤษภาคม พ.ศ. 2557
วันจันทร์ที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2557
อะไรคือ Permaculture?
คุณต้องการที่จะมีสุขภาพดีและอาหารอร่อย มีสิ่งแวดล้อมที่สวยงาม ได้ทำงานที่มีความหมายสำหรับตัวเองและครอบครัว ได้สัมผัสธรรมชาติมากขึ้น เด็กๆและสัตว์เลี้ยงอยู่กันอย่างมีความสุข หรือไม่?
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)